Maria Anna Vaillot pocieszała Otylię Baumgarten, kiedy oczekiwały na egzekucję mówiąc: “dostąpimy szczęścia spotkania Boga i posiadania go przez całą wieczność… a a my będziemy przyjęte przez niego bez obawy, że kiedykolwiek będziemy od niego oddzielone.”